Վեկտորի հասկացությունը
Գծենք որևէ \(AB\)  հատված: Նրա մի ծայրակետը, օրինակ՝ \(A\)-ն անվանենք սկիզբ (կամ սկզբնակետ), իսկ մյուսը՝ \(B\)-ն` վերջ (կամ վերջնակետ): \(AB\) հատվածի \(A\)-ից \(B\) ուղղությունը նշում են սլաքի միջոցով: Արդյունքում ստացվում է ուղղորդված հատված:
Ուղղորդված հատվածը կոչվում է վեկտոր:
Այսպիսով, այն հատվածը, որի համար նշված է, թե նրա ծայրակետերից որն է սկիզբը, իսկ որն է վերջը, կոչվում է ուղղորդված հատված կամ վեկտոր:
Վեկտորները կարելի է նշանակել երկու ձևերով:
  • Երկու մեծատառերի միջոցով, որոնց վրա դրվում է սլաք՝ AB  (կարդում են \(AB\) վեկտոր): Առաջին տառը ցույց է տալիս վեկտորի սկիզբը, իսկ երկրորդը՝ վերջը:
  • Մեկ փոքրատառով, որի վրա դրվում է սլաք՝ a  (կարդում են \(a\) վեկտոր):
Եթե վեկտորի սկիզբն ու վերջը համընկնում են, ապա այն կոչվում է զրոյական վեկտոր և նշանակվում է՝ 0:  Հարթության ցանկացած կետ կարելի է համարել զրոյական վեկտոր:
\(AB\) հատվածի երկարությունը կոչվում է AB վեկտորի երկարություն կամ մոդուլ և նշանակվում է՝ AB  
g=1.5, AB=3 գրառումները նշանակում են, որ g վեկտորի երկարությունը հավասար է \(1.5\) միավորի, իսկ AB վեկտորի երկարությունը՝ \(3\) միավորի:
 
Զրոյական վեկտորի երկարությունը հավասար է զրոյի՝ 0=0
 
Բազմաթիվ ֆիզիկական մեծություններ, օրինակ՝ ուժը, տեղափոխությունը, արագությունը, բնութագրվում են ոչ միայն թվային արժեքով, այլև տարածության մեջ նրանց ունեցած ուղղությունով:
Մեծությունները, որոնք ունեն թվային արժեք և ուղղություն, կոչվում են վեկտորական մեծություններ:
 
Մեծությունները, որոնք ունեն միայն թվային արժեք և չունեն ուղղություն, կոչվում են սկալյար մեծություններ:
Սկալյար մեծություններ են, օրինակ՝ երկարությունը, քանակը, խտությունը:
 
Եթե ասվում է, որ մեքենան շարժվում է \(100\) կմ/ժ արագությամբ (այսինքն, տրված է արագության միայն թվային արժեքը), ապա տվյալը մեքենայի արագության մասին լիարժեք չէ, քանի որ հայտնի չէ, թե դեպի ուր (որ ուղղությամբ) է այն շարժվում:
Աղբյուրները
Լ.Ս. Աթանասյան, Վ.Ֆ. Բուտուզով, Ս.Բ. Կադոմցև, Է.Հ. Պոզնյակ, Ի.Ի.Յուդինա: Երկրաչափություն 9-րդ դասարան, Երևան, "Զանգակ", 2013: